της Δήμητρας Μακρυγιάννη
Η Κύπρος ακόμα ξεκάπνιζε από τις φωτιές του πολέμου. Ο Μακάριος είχε επιστρέψει μόλις πριν λίγους μήνες μέσα στα ερείπια και την καταστροφή. Ένας ολόκληρος λαός αναζητούσε ελπίδα, έψαχνε από κάπου να πιαστεί. Κι ο Μίκης, μετά τις παλλαϊκές συναυλίες στην Ελλάδα που πήραν τη μορφή αντιχουντικών διαδηλώσεων, έστρεφε το βλέμμα του στη μοιρασμένη και ματωμένη Κύπρο.
Ήταν 9 Ιουλίου του 1975. Σε λίγες μέρες θα ξυπνούσαν οι μαύρες μνήμες της πρώτης επετείου του πραξικοπήματος. Στάδιο ΓΣΠ, όλη η Κύπρος εκεί!
Αυτό ήταν! Αυτό ήθελε ν’ ακούσει ο κυπριακός λαός για να ανασηκωθεί από τις στάχτες. Και το άκουσε από το στόμα του Μίκη Θεοδωράκη. Ο Μακάριος δεν ήθελε να παραστεί στη συναυλία θεωρώντας πως η τραγικότητα της κατάστασης δεν επέτρεπε κάτι τέτοιο. Ωστόσο πείσθηκε από τον ίδιο τον Μίκη Θεοδωράκη και έτσι ο Μακάριος πήγε στο χώρο όπου θα γινόταν η μεγάλη συναυλία. Μια συναυλία που έπαιρνε πια την μορφή ανασυγκρότησης και αφετηρίας για νέους αγώνες.
Εκείνο το βράδυ, η Λευκωσία παλλόταν από ενθουσιασμό. Όσοι χώρεσαν μέσα στο ΓΣΠ ήταν λίγοι μπροστά στις χιλιάδες που κατέκλυσαν τους γύρω δρόμους.
Στιγμές αμέτρητες, γεμάτες, πλούσιες σε ανθρώπινα συναισθήματα που αξίζουν όλο το χρυσάφι του κόσμου. Αυτό ήταν η ζωή του αστείρευτου μουσικοσυνθέτη που αφήνει ιστορία.
Ποιος μπορεί να σβήσει από τη μνήμη του την συνάντηση δύο σπουδαίων γιγάντων της μουσικής. Μίκης Θεοδωράκης και Μάριος Τόκας μαζί, στο ίδιο τηλεοπτικό πλατό, να κάθονται ο ένας απέναντι από τον άλλον! Να τραγουδούν με όλο το πάθος και την αγάπη που τους διακατέχει για το νησί μας, το χρυσοπράσινο φύλλο, το τραγούδι για την γη της λεμονιάς, της ελιάς…
Μάριος Τόκας
"Νιώθω συνέχεια παιδί του Μίκη και ότι οι μελωδίες του λειτουργούν μέσα στα τραγούδια μου."
Τα σπινθηροβόλα της μάτια συνάντησαν το πάθος του για την μουσική. Δύο άνθρωποι που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στον πολιτισμό. Η Μελίνα Μερκούρη πλάι πλάι με τον Μίκη Θεοδωράκη ερμηνεύουν το τραγούδι Δικαστής. Οι δυο τους ένωσαν δυνάμεις και στον αγώνα και στην μουσική.
Ο παγκόσμιος Έλληνας μας χάρισε ακόμη μια στιγμή ανεξίτηλη. Αυτή τη φορά ένα μουσικό συναπάντημα με τον Στέλιο Καζαντζίδη. Με μια κιθάρα στο χέρι ο αξέχαστος λαϊκός τραγουδιστής, ο Στέλιος, σιγοτραγουδάει με τον αγαπημένο του φίλο, τον Μίκη.
Σίγησε η φωνή του, αλλά όχι οι στιγμές. Όλες αυτές είναι που θα ζουν για πάντα κρατώντας ζωντανό τον θρύλο.
Ιούνιος 2017...όταν ο Μίκης Θεοδωράκης για τελευταία φορά με τα μαγικά του χέρια διευθύνει την ορχήστρα του. Με δάκρυα στα μάτια αποδεικνύει για πολλοστή φορά πόσο συγκλονιστικός υπήρξε σε αυτή τη ζωή!
