Του Γιώργου Χρυσάνθου
Το προσκύνημα της περασμένης Τετάρτης στον Απόστολο Ανδρέα, ολοκληρώθηκε με την ξενάγηση από τον Αναστάσιο, στο άγνωστο ιστορικό Μοναστηριακό της Παναγίας λίγο έξω από το Ριζοκάρπασο.
Φεύγοντας από την Καρπασία, ο Αναστάσιος μας ζήτησε να τον συνοδεύσουμε σε μια ταβέρνα στον Άγιο Θέρισσο, για να μας γνωρίσει τον ιδιοκτήτη και πολύ καλό του φίλο.
Πρόκειται για τον Τουρκοκύπριο Χαλίλης Αλευκαγιαλί, ο οποίος μας προκάλεσε το ενδιαφέρον για την πολύ καλή γνώση της ελληνικής γλώσσας…
Χαλίλ
"Καλώς τους. Είμαστε καλά. Δόξα σοι ο Θεός, λέμε καλά."
Χαλίλης Αλευκαγιαλί λοιπόν, δηλαδή Χαλίλης ο Αλευκάτης, γεννηθής στην Αλεύκα της Τηλλυρίας το 1955.
Χαλίλ
"Που έμαθα ελληνικά; Από το χωριό μου. Η γιαγιά μου μιλούσε μόνο ελληνικά."
Για τα γεγονότα του 1963 στην Τηλλυρία δεν του αρέσει να αναφέρεται, γιατί όπως λέει είναι μια πληγή που πρέπει να κλείσει αφού κατά την έκφραση του δεν τιμά κανέναν κύπριο ο τότε φανατισμός.
Χαλίλ
"Εμείς περνούσαμε πολύ καλά. Πως τα κάναμε έτσι…"
Όταν ο ίδιος μετά την εισβολή εγκαταστάθηκε στη Γιαλλούσα, προσπάθησε να βοηθήσει ώστε να έχουν μια αξιοπρεπή διαβίωση οι Ελληνοκύπριοι εγκλωβισμένοι της περιοχής που ο ίδιος διέμενε, γιατί πάντα θυμόταν, όπως μας είπε, όσα ο ίδιος πέρασε σαν μικρό παιδί στα γεγονότα της Τηλλυρίας.
Χαλίλ
"Πέφταμε μέσα στις σπηλιές. Πιάναμε φίκια από τη θάλασσα και κάναμε κρεβάτι."
Κατά τον ίδιο τον Χαλίλι, δεν έχει καμία ουσία να βάζουμε στη ζυγαριά τις ευθύνες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για τα όσα έγιναν στην Κύπρο, από την στιγμή που όλα αυτά τα προκάλεσαν ξένοι αφεντάδες κατά την έκφραση του.
Χαλίλ
"Ο πόλεμος δεν ωφελεί κανέναν. Είναι ζημιά για τον κόσμο."
Πλέον ο ίδιος διατηρεί την δική του ταβέρνα στον κατεχόμενο Άγιο Θέρισσο, και καθημερινά φιλοξενεί ελληνοκύπριους φίλους του, με τους οποίους έχει αναπτύξει προσωπικές σχέσεις.
Χαλίλ
"Έρχονται, πηγαίνουμε και εμείς, τρώμε, πίνουμε και διασκεδάζουμε. Προχωρούμε έτσι."
