της Κίκας Γιαννουρή, ΓΓ Νεολαίας Οικολόγων
Φτάσαμε αισίως στον Σεπτέμβριο του 2022 και συνήθως μετά το “πέρας του καλοκαιριού” προσωπικά νιώθω λίγο μουδιασμένη. Εντούτοις, πιστεύω ότι ο αυτός ο Σεπτέμβριος διαφέρει, και σε αυτό οφείλεται η επερχόμενη Πορεία Υπερηφάνειας στις 25 Σεπτεμβρίου, από την μη κυβερνητική οργάνωση Accept ΛΟΑΤΚΙ Κύπρου, την οποία περιμένουμε με περίσσια ανυπομονησία. Το γεγονός ότι η συγκεκριμένη είναι η δεύτερη Πορεία Υπερηφάνειας του νησιού για το έτος, με κάνει να νιώθω ακόμα πιο χαρούμενη και δίνει ένα αρκετά ελπιδοφόρο μήνυμα.
Ωστόσο, με κάθε Πορεία Υπερηφάνειας που δίνεται βάση στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, εντείνονται και οι αρνητικές συμπεριφορές και σχόλια. Κυρίως εαν πρέπει να γίνεται το Pride, ποιός ο σκοπός του, η ανάγκη να υπάρχει Πορεία Υπερηφάνειας και ότι η διαφορετικότητα δεν χρειάζεται πορείες. Πληθώρα απόψεων για το ντύσιμο, τη συμπεριφορά, τις επιλογές και γενικότερα την ζωή μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού, την “υπερβολή” και το ποιος είναι ο “σωστός” τρόπος για να διεκδικούνται τα δικαιώματα.
Γι’ αυτό και με αφορμή το σχόλιο “Είναι το Pride, όμως, κάπως υπερβολικό;” ενός χρήστη της πλατφόρμας Facebook, ας θυμηθούμε την ιστορία του Pride. Η πρώτη Πορεία Υπερηφάνειας, ξεκίνησε στις 28 Ιουνίου 1970, ένα χρόνο μετά τις εξεγέρσεις του Stonewall[1], όταν δύο χιλιάδες γκέι και λεσβίες ακτιβιστές στην Νέα Υόρκη, στο Λος Άντζελες και στο Σικάγο, παρέλασαν στους δρόμους σε ένα νέο είδος κοινωνικής διαμαρτυρίας, ένα είδος το οποίο συνδέθηκε με τον εορτασμό και τη διασκέδαση. Ένας αγώνας που προέκυψε οργανικά, ο οποίος απέκτησε την δική του ταυτότητα, και ξεκίνησε σαν πολιτική εκδήλωση, και στη συνέχεια μετεξελίχθηκε σε πάρτι, προωθώντας έτσι τα σημαντικά μηνύματα της κοινότητας, χωρίς καλούπια. Εγινε το “Pride”.
Ας δοθεί όμως μια απάντηση στο ερώτημα που τέθηκε. Είναι το Pride υπερβολικό; Ας προσπαθήσουμε να βρούμε το υπερβολικό στοιχείο στο Pride. Μήπως είναι οι πολύχρωμες σημαίες, τα άρματα, οι στολές, η αισθητική, η εκκεντρικότητα, η έκφραση της σεξουαλικότητας, της αγάπης; Μήπως είναι το “έξαλλο” μακιγιάζ, το drag, οι περούκες, τα φιλιά μεταξύ ζευγαριών; Τι ακριβώς κάνει μια Πορεία Υπερηφάνειας υπερβολική; Μια συνεσταλμένη Πορεία ίσως να ήταν εντάξει λέτε; Νομίζω διαφωνώ. Τα άτομα που βλέπουν το Pride ως υπερβολικό, θα έβλεπαν όλες τις μορφές εκφρασης και ορατότητας της κοινότητας ως ανούσια και αχρείαστα.
“Γιατί να κάνεις πορεία αφού είναι δικαίωμά σου οι επιλογές σου και ο σεξουαλικός σου προσανατολισμός;” ρωτά χρήστης του Twitter. “Γιατί γίνεται το Pride αφού το κάθε άτομο είναι ελεύθερο να κάνει ότι θέλει”; Το ερώτημα αυτό δείχνει πόσο προνομιούχο είναι το άτομο που το έθεσε;
Και εαν είναι υπερβολικό το Pride, ποιον ενοχλεί και ποιός είναι ο αληθινός λόγος;
Είναι το Pride υπερβολικό σε μια χώρα που οι θεραπείες μεταστροφής, ειδικά στα χωριά, είναι γνωστό μυστικό; Είναι το pride υπερβολικό σε μια χώρα που η ίδια η αστυνομία αρνείται να διερευνήσει υποθέσεις βίας προς ΛΟΑΤΚΙ άτομα; Είναι το Pride υπερβολικό σε μια χώρα που δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ; Είναι το Pride υπερβολικό σε μια χώρα που το σύμφωνο συμβίωσης δεν είναι ισοδύναμο του γάμου; Είναι το Pride υπερβολικό όταν υπάρχουν περιστατικά βίας σε σχολεία και εκπαιδευτικές δομές; Είναι το Pride υπερβολικό όταν βλέπουμε τον κοινωνικό ρατσισμό στα ΜΜΕ, στις κοινωνικές δομές, στις οικογένειες με αποτέλεσμα τον κοινωνικό αποκλεισμό των ατόμων, και την απόκρυψη και απάρνηση της σεξουαλικής τους ταυτότητας;
Αντί να ενοχλούν τα παραπάνω, οι αληθινές και οι συστημικές υπερβολές, ενοχλεί το δικτυωτό καλσόν και το κραγιόν σε ένα άνδρα που θα πάει στο Pride. Ειδικά εαν φορεί και τακούνια, ε τότε είναι “αδιανόητα υπερβολικό, αχρείαστο και προκλητικό”.
Όχι αγαπητοί. Υπερβολικό είναι το θράσος που έχουμε ως κοινωνία μένοντας άπραγοι απέναντι στην αδικία που βιώνει η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας δεν οφείλουν καμιά απολογία για την ταυτότητά τους σε κανένα. Ειδικότερα την ημέρα του Pride δεν χρωστούν σε κανένα, την μέρα που εκφράζουν την ελευθερία τους, την αγάπη και την χαρά τους. Τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα δεν θα ζητήσουν την άδεια των υπολοίπων για να αναπνέουν και να υπάρχουν σε αυτό τον κόσμο και για να διεκδικήσουν δικαιώματα που για τα υπόλοιπα άτομα θεωρούνται αυτονόητα.
Εαν δεν μπορεί κάποιος να το αντιληφθεί τότε μπορούμε να του συστήσουμε βασική βιβλιογραφία. Επίσης, μπορεί και να μην έρθει στο Pride, μπορεί να μην ποστάρει στα σόσιαλ και μπορεί να κρατήσει τις απόψεις του για τον εαυτό του. Εμείς και η υπόλοιπη κοινωνία οφείλουμε να απολογηθούμε στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα για τον παραγκωνισμό, τις διακρίσεις, την βία που υφίσταται. Ας ακούσουμε επιτέλους τα μηνύματα και τα αιτήματα που έχει να μεταφέρει η κοινότητα και ας ενώσουμε τις φωνές μας για στήριξή της.
Η Νεολαία Οικολόγων και τα μέλη της θα είμαστε “υπερβολικοί” την Κυριακή και θα στηρίξουμε έμπρακτα την Πορεία Υπερηφάνειας διεκδικώντας τα αυτονόητα δικαιώματα μαζί με και για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα.
[1] Οι εξεγέρσεις του Stonewall, ήταν μια σειρά από διαδηλώσεις από τα μέλη της ΛΟΑΤ κοινότητας που προέκυψαν αυθόρμητα ύστερα από μια επιδρομή της αστυνομίας, που πραγματοποιήθηκε στις 28 Ιουνίου 1969, στο Stonewall Inn, ένα γκέι κλαμπ που βρίσκεται στο Greenwich Village, γειτονιά του Μανχάταν, στη Νέα Υόρκη. Οι διαδηλώσεις αυτές αποτελούν το πιο σημαντικό γεγονός που οδήγησε στο απελευθερωτικό κίνημα των ομοφυλόφιλων ατόμων και το σύγχρονο αγώνα για τα ΛΟΑΤKI δικαιώματα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
