Στις 14 Αυγούστου του 1996 σε μια φορτισμένη κυπριακή κοινωνία, 3 ημέρες μετά το θάνατο από ξυλοδαρμό του Τάσου Ισαάκ από τους γκρίζους λύκους στη νεκρή ζώνη της Δερύνειας, η δολοφονία του Σολωμού Σολωμού συμπληρώνει το μαύρο παζλ της αντικατοχικής πορείας μοτοσυκλετιστών που ξεκίνησε από το Βερολίνο.
Ο 26χρονος Σολωμού πέφτει από πυρά του κατοχικού στρατού σε μια προσπάθειά του να ανέβει στον ιστό του τουρκικού φυλακίου και να κατεβάσει την τουρκική σημαία.
Μετά την κηδεία του Ισαάκ, μια ομάδα παρισταμένων θέλησε να αποτίσει φόρο τιμής, καταθέτοντας στεφάνια και λουλούδια στον τόπο δολοφονίας του.
Ανάμεσά τους ήταν και ο Σολωμός Σολωμού, ο οποίος ξεστράτισε από τους συγκεντρωμένους, ξέφυγε από τους κυανόκρανους του ΟΗΕ και κατευθύνθηκε σε κοντινό τουρκικό φυλάκιο.
Με ένα τσιγάρο στο στόμα και αγνοώντας τόσο τους συγκεντρωμένους όσο και τους κυανόκρανους που προσπαθούσαν να τον αποτρέψουν και τις προειδοποιήσεις των Τούρκων στρατιωτών, άρχισε να σκαρφαλώνει στον ιστό, με πρόθεση να κατεβάσει την τουρκική σημαία.
Ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα έπεσε νεκρός, έχοντας δεχτεί τρεις πυροβολισμούς.
Στις 24 Ιουνίου 2008 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ένοχη την Τουρκία για τη δολοφονία των Σολωμού και Ισαάκ. Σύμφωνα με το δικαστήριο, η Τουρκία κρίθηκε ένοχη για την παραβίαση του άρθρου 2 της ευρωπαϊκής συνθήκης για τα ανθρώπινα δικαιώματα γιατί δεν έγινε καμία έρευνα για να βρεθούν οι υπαίτιοι για τον θάνατό του. Επίσης επιδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένεια του Σολωμού.
Σύμφωνα με τις ελληνοκυπριακές Αρχές, ένας από τους δολοφόνους του Σολωμού Σολωμού ήταν και ο Kενάν Aκίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού, υπουργός του ψευδοκράτους και πράκτορας των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.
