Εδώ και αρκετά χρόνια η Κυπριακή κυβέρνηση αποφάσισε να αναθέσει σε ξένους εμπειρογνώμονες έναντι αδρών αμοιβών, την μελέτη αξιοποίησης και ανάπτυξης του Λιμένα και της Μαρίνας Λάρνακας ως ενιαίο έργο.
Η ανάπτυξη αυτή αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί τον διακαή πόθο όχι μόνο των Λαρνακέων και των συγκροτημένων συνόλων της πόλης αλλά και ολόκληρης της Κύπρου. Παρόλο που πέρασαν σχεδόν τόσα χρόνια, η ανάπτυξη του λιμένα Λάρνακας που διαχειρίζεται η Αρχή Λιμένων Κύπρου και η Μαρίνα Λάρνακας που διαχειρίζεται το νυν Υφυπουργείο Τουρισμού (πρώην ΚΟΤ), παραμένουν αναξιοποίητα, κάτω από πολύχρονες και ατέρμονες διαπραγματεύσεις, με υποψήφιους επενδυτές, που για χρόνια τώρα παραμένουν υποψήφιοι.
Τα δύο έργα αποτελούνται από 510.000m2 και περιλαμβάνουν την μαρίνα Λάρνακας, το λιμάνι και την μεταξύ τους περιοχή. Στα έγγραφα των συνεχών αποτυχημένων διαγωνισμών είχε καθοριστεί ένας ελάχιστος λιμενικός χώρος 180,000 m2, ο οποίος θα χρησιμοποιείται ως λιμάνι, το οποίο θα παραχωρηθεί σε ξένο επενδυτή για 40 χρόνια.
ΛΙΜΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΑΡΙΝΑ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Όπως και σε πολλά άλλα εκκρεμούντα ζητήματα που αντιμετωπίζει το κράτος, έτσι και στο ζήτημα του Λιμένα Λάρνακας η αναποφασιστικότητα, η μικροπολιτική και ο λαβύρινθος της γραφειοκρατίας της δημόσιας υπηρεσίας, κρατούν σε στασιμότητα την αξιοποίηση/εκμετάλλευση του, τεράστιας στρατηγικής αξίας, λιμανιού.
Πριν από 25 χρόνια η αξία του Λιμένα Λάρνακας μετά την συρρίκνωση της εμπορικής ναυτιλίας και την αποχώρηση μεγάλων εταιρειών εμπορευματοκιβωτίων μειώθηκε στο ναδίρ από εμπορική άποψη. Η τεράστια στρατηγική του αξία όμως δεν είχε και εξακολουθεί να μην εκτιμάται. Το οικονομικό/εμπορικό μέρος αποτελεί θετικό παράγωγο της στρατηγικής αξιοποίησης. Όμως στην Κύπρο του 21ου αιώνα δυστυχώς έχει ταυτιστεί η έννοια της αξιοποίησης με το πρόσκαιρο κέρδος χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το μελλοντικό όφελος στην ευημερία, ασφάλεια και οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και κατά συνέπεια και του λαού της. Η χρυσοπληρωμένη μελέτη λοιπόν σύστηνε την κοινή ανάπτυξη του Λιμένα και της Μαρίνας Λάρνακας. Δηλαδή όποιος αναλάμβανε την ανάπτυξη της Μαρίνας θα έπρεπε να «φορτωθεί» και το Λιμάνι - μια και βάσει της μελέτης, θεωρείται άχρηστο και χωρίς αξία - για να το μετατρέψει σε τουριστικο-εμπορικό. Η ιδέα αυτή δεν υλοποιήθηκε μέχρι σήμερα για διάφορους λόγους.
Το παράδοξο όμως είναι ότι δεν λαμβάνεται από τους εμπλεκόμενους κρατικούς, ημικρατικούς και τοπικούς φορείς υπόψη η σημερινή τεράστια αξία του Λιμένα Λάρνακας η οποία έχει εκτοξευθεί από στρατηγικής αλλά και εμπορικής άποψης διότι:
- Eίναι το πλησιέστερο και ασφαλέστερο Ευρωπαϊκό λιμάνι προς και από την Μέση Ανατολή και το Σουέζ.
- Η ανακάλυψη υδρογονανθράκων δημιούργησε τεράστια ανάγκη για υποστήριξη των επιχειρήσεων αυτών με πλοία υποστήριξης τηρουμένων όλων των περιβαλλοντικών κανονισμών.
- Αποτελεί δεδηλωμένα τον λιμένα διαχείρισης κρίσεων από πλευράς της Κυπριακής Δημοκρατίας προς την ΕΕ και άλλες χώρες μέσω του οποίου η Κυπριακή Δημοκρατία δύναται να διαδραματίσει ουσιαστικότατο ρόλο με προφανή πολιτικά και οικονομικά οφέλη.
- Μπορεί να φιλοξενήσει οποιαδήποτε πολεμικά/εμπορικά πλοία φίλιων χωρών μέχρι μήκους 180 μέτρων.
ΛΙΜΕΝΑΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Το μέγα ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι το εξής:
Γιατί συνεχίζει το κράτος και άλλοι εμπλεκόμενοι παράγοντες να επιμένουν στην κοινή ανάπτυξη Μαρίνας και Λιμένα όταν τα γεγονότα έχουν αποδείξει ότι όσοι ενδιαφέρονται για εμπορικά λιμάνια δεν τους ενδιαφέρουν οι Μαρίνες και όσοι ενδιαφέρονται για Μαρίνες δεν τους ενδιαφέρουν τα εμπορικά λιμάνια?
Πέραν αυτού είναι ουτοπία η επιδίωξη για ανάπτυξη του Λιμένα Λάρνακας ως τουριστικού λιμένα γιατί οι μεγάλες εταιρείες κρουαζιερόπλοιων δεν επιλέγουν προορισμό που δεν έχει ασφαλείς επόμενους κοντινούς προορισμούς! Είναι προφανές λοιπόν γιατί δεν επιλέγεται η Λάρνακα και ο λόγος δεν είναι άλλος από την κατάσταση κρίσης που βρίσκεται συνεχώς η Μέση Ανατολή ίσως για τα επόμενα 25 χρόνια οπότε δεν υπάρχουν επόμενοι κοντινοί προορισμοί! Αρκεί μια απλή έρευνα στην Ελλάδα -που αποτελεί κέντρο ναυτικού τουρισμού – πότε επηρεάστηκε θετικά ή αρνητικά ο ναυτικός τουρισμός με κρουαζιερόπλοια!
Επειδή όταν ασκείται κριτική θα πρέπει να συνοδεύεται και από εισηγήσεις κατατίθεται συνοπτικά η παρακάτω πρόταση, λαμβάνοντας υπόψη την τεράστια στρατηγική αξία του Λιμένα Λάρνακας για την αμυντική και ναυτική πολιτική της Δημοκρατίας:
- Διαχωρισμός της προγράμματος ανάπτυξης του Λιμένα Λάρνακας από την Μαρίνα Λάρνακας σε δύο ξεχωριστά αναπτυξιακά έργα.
- Διατήρηση του Λιμένα Λάρνακας υπό κρατικό έλεγχο, με διαχείριση μέσω της Αρχής Λιμένων Κύπρου ή και άλλου αρμόδιου φορέα, προκειμένου να υπάρχει δυνατότητα άσκησης εξωτερικής αμυντικής πολιτικής επ΄ ωφελεία των εθνικών στόχων στην ΑΟΖ αλλά και στην υποστήριξη ειρηνευτικών και άλλων επιχειρήσεων ασφάλειας της Ανατολικής Μεσογείου.
- Διάθεση τμήματος του Λιμένα με νέες αναβαθμισμένες υποδομές για την υποδοχή και υποστήριξη ναυτικών δυνάμεων/επιχειρήσεων φίλιων χωρών που δραστηριοποιούνται σε επιχειρήσεις ασφάλειας της ναυσιπλοΐας στην Ανατολική Μεσόγειο.
- Διάθεση χώρου με νέες αναβαθμισμένες υποδομές για εμπορική χρήση και υποστήριξη πλοίων υποστήριξης ερευνών και εξόρυξης υδρογονανθράκων τηρουμένων πάντα των περιβαλλοντικών κανονισμών της Ε.Ε.
Η αξιοποίηση του Λιμένα Λάρνακας προς αυτές τις κατευθύνσεις, πέρα από το σημαντικό πολιτικό όφελος που θα αποφέρει, θα ενισχύει σταθερά και την τοπική οικονομία της Λάρνακας , λαμβανομένων υπόψη ότι οι ανάγκες των πολεμικών πλοίων και πλοίων υποστήριξης στην ΑΟΖ είναι πολύ μεγάλες ενώ και ο μεγάλος αριθμός προσωπικού θα ενισχύει την τοπική αγορά σε πολλούς τομείς. (Μια μόνο φρεγάτα στελεχώνεται με 250 άτομα για τα οποία απαιτείται σε κάθε ελλιμενισμό, τροφοδοσία, καύσιμα, ψυχαγωγία κλπ).
Πέραν των παραπάνω θεωρείται αδιανόητο η ελεύθερη Κύπρος να έχει τέσσερα επίσημα σημεία εισόδου στη Δημοκρατία και να δοθούν όλα σε ξένες εταιρείες!!Ήδη τα δύο αεροδρόμια Λάρνακας και Πάφου και ο λιμένας Λεμεσού έχουν δοθεί σε ξένες ιδιωτικές εταιρείες οπότε το μόνο που απομένει είναι ο λιμένας Λάρνακας.
Εν κατακλείδι, ο Λιμένας Λάρνακας αποτελεί περιουσία του Κυπριακού λαού τεράστιας στρατηγικής αξίας και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί και επιτέλους να γίνει η βέλτιστη, υπό τις περιστάσεις αξιοποίηση, κυρίως σε στρατηγικό επίπεδο. Είναι καιρός για καινοτόμες και θαρραλέες αποφάσεις από την κυβέρνηση, Βουλή και Τοπικούς φορείς για το κοινό όφελος και να σταματήσουν οι ατέρμονες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις χωρίς αίσιο τέλος.
