Οι τιμές των καυσίμων είναι στα ύψη…τα διπλοκάμπινα εγκαταλείπονται και μαζί με αυτό τα χωριά, οι κοινότητες και οι ορεινές περιοχές.
Βομβαρδιζόμαστε μέρα παρά μέρα από τους πολιτικούς με τις προτάσεις που έχουν για την ύπαιθρο, την οικονομική ανάπτυξη και όλα τα διάφορα που θα μείνουν ανεκπλήρωτα.
Πριν από κάποια χρόνια βλέπαμε κάποιον με διπλοκάμπινο και αμέσως σχολιάζαμε από που ήταν ή τι κάνει στη ζωή του. Τα τελευταία χρόνια όμως τα αγαπημένα διπλοκάμπινα και τα συναφή σχόλια άρχισαν να παρακμάζουν και να μην είναι τόσο συχνά. Εκτός των «πρωτευουσιάνικων» σχολίων και τα διάφορα επίθετα εδώ υπάρχει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα.
Η αστυφιλία στην Κυπριακή κοινωνία ξεκίνησε κατά τη δεκαετία του 60΄όπου ο κόσμος ξεκίνησε να μορφώνεται και να αναζητά διαφορετικού τύπου δουλειές από αυτές που είχε κληρονομήσει όπως κτηνοτροφία, γεωργία και τα συνακόλουθα.
Κατά τη δεκαετία του 80΄ η οικονομική ανάπτυξη του νησιού ήτανε στον ορίζοντα. Οι κύπριοι ξεκίνησαν να έχουν λεφτά. Ξεκίνησε το παζάρι να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται. Η εισαγωγή καινοτομιών και καινούργιων επιχειρήσεων ήταν είδη εδώ.
Και φτάνουμε στη δεκαετία του 90΄ αν μπορώ να την χαρακτηρίσω ως τη πιο ακμάζουσα δεκαετία που είδε το νησί ποτέ. Σε αυτή τη δεκαετία λοιπόν ο μέσος κύπριος έχοντας και την πολυπόθητη και μεγάλης εκτίμησης λίρα μπορούσε να ζήσει στο χωριό και να πηγαινοέρχεται στη πόλη για τις δουλειές του. Μπορούσε να συνδυάσει και τη ζωή του χωριού με ότι συνεπάγεται αλλά και τη ζωή της πόλης, του τύπου όλα σε ένα…νοικοκυρεμένα.
Για να καλύψει τις ανάγκες που προέκυψαν ο μέσος Νέο-Κύπριος στράφηκε στην αγορά του Diesel διπλοκάμπινού του όπου μπορούσε να βάλει 10 λίρες με τις οποίες μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες του μεταφορικού του, αλλά να έχει και την άνεση που του προσφέρει στις του χωριού υποχρεώσεις. Το πετρέλαιο τότε ήταν πολύ πιο φθηνό από την βενζίνη και ήτανε η εναλλακτική αλλά και οικονομική λύση. Πλέον και χωρίς ιδιαίτερο λόγο το πετρέλαιο είναι πολύ πιο ακριβό από την βενζίνη. Τα ευρωπαϊκά προγράμματα και οδηγίες που έπονται για να μην χρησιμοποιούνται τα πετρελαιοκίνητα θα κόψουν τελείως τους δεσμούς που κρατούν το κοινό στα χωριά με ένα όσο γίνεται περισσότερο συμφέρον τρόπο.
Αυτά τα διπλοκάμπινα σε συνδυασμό με την κυπριακή λίρα κρατούσανε τη ζωή στην ύπαιθρο. Με τον ερχομό του ευρώ και την άνοδο της τιμής των καυσίμων, με την προσπάθεια του φρέσκο εισερχόμενου Κυπραίου στην Ευρωζώνη να αφαιρέσει κάθε τι «χωριάτικο», βλέπουμε την ύπαιθρο να εγκαταλείπετε και την αναγκαστική αστυφιλία να μεγαλώνει.
Η Κύπρος δεν είναι μια τεράστια χώρα, είναι μια γειτονιά μιας μεγαλούπολης. Για να μεταβείς από ένα χωριό σε μια πόλη στη Κύπρο ο μέσος όρος ταξιδιού είναι τα 30 λεπτά. Το ότι εγκαταλείπονται τα χωριά και ακολούθως τα διπλοκάμπινα είναι ανεπίτρεπτο.
Η εγκατάλειψη των χωριών έχει επακόλουθα την αυξημένη ζήτηση των σπιτιών τα ενοίκια πάνε στα ύψη, να μην αναφέρουμε και την αγορά ενός σπιτιού…
Αυτός είναι ο κύριος λόγος που η ύπαιθρος εγκαταλείπεται. Το υψηλό κόστος μετακίνησης ανάγκασε όσους ζούσαν στην ύπαιθρο να ζούνε στις πόλεις.
