Αν είναι κάτι που απολαμβάνω όλο αυτό το διάστημα (και λόγω επαγγέλματος), είναι ότι διανύουμε την εποχή των ΕΙΔΙΚΩΝ. Έπεσε αυτή η κεραμίδα στα κεφάλια και, αλλόφρωνες, αναζητήσαμε μια εξήγηση. Τι είναι αυτό που μας βρήκε; Πόσο κινδυνεύουμε και τι πρέπει να κάνουμε; Πόσο θα κρατήσει; Το πρόβλημα ήταν τόσο μεγάλο που οι γνωστοί «παντογνώστες» (συνήθως της πολιτικής), όχι μόνο δεν ικανοποιούσαν την πηγαία αγωνία μας, αλλά προκαλούσαν και ένα δικαιολογημένο εκνευρισμό. Ειδικά όταν στις αρχές έσπευσαν κάποιοι από δαύτους να λύσουν και αυτό το μυστήριο.
Φαίνεται πως η συλλογική ανάγκη να ακούσουμε κάτι συγκροτημένο, σοβαρό και έγκυρο, έθεσε ξαφνικά στο περιθώριο όλους εκείνους που συνήθισαν να παρελαύνουν κάθε βράδυ από τα δελτία ειδήσεων. Και τη θέση τους πήραν οι ΕΙΔΙΚΟΙ. Αυτοί που ξέρουν για ποιο πράγμα μιλάνε και που ξέρουν μόνο αυτό! Και που μιλούν μόνο γι’ αυτό. Κάπως έτσι γνώρισαν στην Ελλάδα τον Τσιόδρα, κάπως έτσι μάθαμε κι εμείς εδώ ένα σωρό καθηγητές που δεν είχαμε ξανακούσει. Κωστρίκκης, Καραγιάννης, Λοίζου, Πανά, Νικολόπουλος, Τσιούτης... Κι όλοι οι άλλοι από διάφορα μέρη του κόσμου που εμείς οι δημοσιογράφοι ξαφνικά «ανακαλύψαμε».
Αποτέλεσμα; Τα πράγματα να έχουν μια σειρά, ένα σχέδιο, μια λογική. Και, στο τέλος, όπως όλα δείχνουν, μιαν αποτελεσματικότητα και ένα μεγάλο ποσοστό επιτυχίας. Για πρώτη φορά στην παγκόσμια Ιστορία στο προσκήνιο βρίσκονται οι ειδικοί. Με εξαιρέσεις ασφαλώς τους ανεκδιήγητους Τραμπ, Τζόνσον, Ερντογάν...
Θα μπορούσε όλο αυτό να αποτελέσει την αφορμή για μια νέα εποχή στα μοντέλα διακυβέρνησης. Θέλουμε να φτιάξουμε ένα δρόμο; Να τον σχεδιάσουν, να τον κοστολογήσουν, να τον φτιάξουν οι ειδικοί, στη βάση ασφαλώς κατευθύνσεων που θα δώσει η πολιτεία. Κι όχι να εμπλέκονται οι βουλευτές και οι κομματάρχες για να προστατεύσει ο ένας «το χωράφι του δικού μας» και να προσπαθεί ο άλλος «να περάσει δίπλα από το χωράφι του δικού μας»... Ένα μικρό μόνο παράδειγμα.
Αν μάθουμε να ακούμε περισσότερο τους ειδικούς (και δεν αναφέρομαι σε αυτούς που αυτοχρίζονται ειδικοί) και λιγότερο τους «παντογνώστες» της πολιτικής, μπορούμε να επαναφέρουμε τη λογική στις συζητήσεις και τους σχεδιασμούς μας. Κι ίσως τότε και οι πολιτικοί μας συνειδητοποιήσουν ότι άλλος είναι ο ρόλος και η αποστολή τους.
Υ.Γ. Και επειδή μεγάλη ευθύνη σε όλο αυτό φέρουμε εμείς οι δημοσιογράφοι, δεσμευόμαστε να μην ξεχάσουμε τους ειδικούς μόλις περάσει όλο αυτό. Και να μην ξαναστήσουμε τις καθημερινές πασαρέλες των κομματικών διαξιφισμών. Καιρός να αποκτήσουν λόγο αυτοί που έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν και όχι όσοι νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα της άποψης επί παντός επιστητού. Και που διεκδικούν συνήθως με θράσος την προβολή τους...
