«Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να το λες». Το περίφημο απόφθεγμα που άλλοι αποδίδουν στον Φρανσουά Μαρί Αρουέ ή τον ευρέως γνωστό Γάλλο συγγραφέα και φιλόσοφο με το ψευδώνυμο «Βολταίρος» και άλλοι στην βρετανίδα συγγραφέα Έβελιν Μπίατρις Χολ.
Θα δανειστώ την σπουδαία αυτή κουβέντα για να εκφράσω τη δική μου άποψη αναφορικά με τον σάλο που ξέσπασε γύρω από την αναφορά της πλατφόρμας που επέλεξε να στεγάσει την αντίδραση της στο κυπριακό γίγνεσθαι κάτω από το όνομα «Ως δαμέ», μια πλατφόρμα που εν τέλει εξελίσσεται σε ένα συνονθύλευμα αντιεξουσιαστικών ομάδων με έντονα σημάδια μιμητισμού παρόμοιων κινημάτων του εξωτερικού.
Λίγο ο εγκλεισμός, λίγο η αγανάκτηση για τη διαφθορά στη χώρα μας, λίγο το πολωτικό προεκλογικό κλίμα που άρχισε να επικρατεί στο νησί, οδήγησαν τους συμμετέχοντες το τελευταίο διάστημα στους δρόμους. Οι απόψεις που πρεσβεύουν προβλήθηκαν επαρκώς από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, είτε με παρεμβάσεις των διοργανωτών τους, είτε με κάλυψη των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας που πραγματοποίησαν.
Στην πορεία όμως, όταν η ατζέντα της συγκεκριμένης πλατφόρμας περιέλαβε και το κυπριακό πρόβλημα, τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν.
Επιχειρήματα όπως, «η πανδημία ήταν πρόσχημα για να κλείσουν τα οδοφράγματα επειδή μας πουλούν τη διχοτόμηση» ότι το πρόγραμμα πολιτογραφήσεων λειτούργησε αποτρεπτικά για να επαναρχίσουν διαπραγματεύσεις στο κυπριακό και ότι εν ολίγοις το status quo εξυπηρετεί τη διαφθορά περιλαμβάνονταν στα μηνύματα που έστελναν.
Δεν υπάρχει όμως κανένα βάσιμο επιχείρημα που να αποδεικνύει ότι με άλυτο το κυπριακό πρόβλημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της διαφθοράς. Ούτε και το ανάποδο. Δεν μπορεί κανείς να αποδείξει ότι η λύση του κυπριακού θα επιλύσει και το πρόβλημα της διαφθοράς ούτε είναι δόκιμη η διασύνδεση.
Το αποκορύφωμα ήταν μια πρόσφατη ανάρτηση τους:
«Η κυβέρνηση στον νότο εργαλειοποίησε άμεσα την πανδημία για να βάλει την Κύπρο σε πορεία οριστικής διχοτόμησης. Πριν καν καταγραφεί κρούσμα κορωνοϊού στην Κύπρο, η πρώτη της κίνηση ήταν το κλείσιμο τεσσάρων οδοφραγμάτων.»
Η αναφορά των διοργανωτών σε «κυβέρνηση στο νότο» για την Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας εύλογα προκαλεί την αντίδραση μέρους της κοινωνίας και του πολιτικού κόσμου. H αναφορά αυτή είναι κατά την άποψη μου απαράδεκτη, αισχρή και πηγάζει από τις αντεξουσιαστικές τους απόψεις και τα αισθήματα τους απέναντι στην όποια κρατική δομή και εξουσία. Η προσπάθεια τους να το σώσουν με διάφορες δικαιολογίες του τύπου "αναφερόμασταν σε γεωγραφικό προσδιορισμό" είναι αστεία, ενώ εξίσου απαράδεκτος είναι και ο χαρακτηρισμός "παπαγαλάκια του προεδρικού" σε όποιον ενοχλείται με την ξεκάθαρη υποβάθμιση του κράτους μας με αντίστοιχη φρασεολογία που χρησιμοποιούν οι κατακτητές της πατρίδας μας.
Το γεγονός ότι υπάρχει διαφθορά στον τόπο, διαφωνίες ως προς τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών και μια σωρεία από προβλήματα που πρέπει να συζητήσουμε και να επιλύσουμε, δεν αποτελεί άλλοθι για χρήση φρασεολογίας που χρησιμοποιεί ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν όταν αναφέρεται στο κράτος μας.
Δεν θέλετε να πάτε στρατό; Μην πάτε, θα πάνε οι υπόλοιποι. Δεν θέλετε να υπακούτε τους νόμους του κράτους; Να υποστείτε τις συνέπειες. Δεν σέβεστε το κράτος μας; Μπορείτε, αν το επιθυμείτε, να μεταναστεύσετε. Οι επιλογές και η ελευθερία του λόγου υπάρχουν επειδή έχουμε την Κυπριακή Δημοκρατία, κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μέλος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Υπάρχει επίσης το δικαίωμα στο εκλέγειν και το εκλέγεσθαι. Τον Μάιο έχουμε εκλογές.
