Με την πανδημία να καλπάζει ανά το παγκόσμιο και με τα κρούσματα να αυξάνονται ολοένα και περισσότερα καθημερινά, μετρώντας ήδη εκατομμύρια νεκρούς, η υφήλιος βρίσκεται αντιμέτωπη με μια νέα πραγματικότητα που μας παίρνει αίωνες πίσω με θύμισες περασμένων πανδημίων όπως η χολέρα και η λέπρα.
Σαφέστατα, ανεξάρτητα απο τα πιστεύω του καθενός, όπως το κατά πόσο υπάρχει ο ιός, ή εάν εξυπηρετεί κάποια συμφέροντα ένα είναι το κρατούμενο: Ο κορωνοϊός ή απλή γρίπη (δικαιώμα του καθενός να το θεωρεί όπως θέλει) έχει εισβάλει για τα καλά στην ζωή μας, "ρουφώντας" και τα τελευταία αποθέματα αντοχής του ανθρώπινου οργανισμού.
Η οικονομία να καταρρέει, τα συστήματα υγείας των χωρών να βρίσκονται στον "αναπνευστήρα", κάνοντας λόγο για μια ανεξέλεγκτη κατάσταση και ένας κόσμος να παρακολουθεί αποσβολωμένος τις εξελίξεις γύρω από τον περιβόητο ιό.
Το θέμα είναι ότι η πανδημία σε συνδυασμό με τα μέτρα έφερε μαζί της και μια κοινωνική αποστασιοποιήση που μάλλον θα κάνει χρόνια να επανέλθει αφού η αντιμετώπιση των ασθενών μοιάζει με αυτών της χολέρας και της λέπρας.
Ας ελπίσουμε πως ο εφιάλτης θα τελειώσει σύντομα, όμως η κανονικότητα θα πάρει αρκετό καιρό να επανέλθει και είναι αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε περισσότερο...
