Βρίσκεσαι στην μέση μιας παρουσίασης, ενός μαθήματος, μιας συνάντησης, ενός σεμιναρίου. Ακούς με μεγάλη προσοχή τις πληροφορίες και με μεγάλο ενδιαφέρον. Ξαφνικά σου γεννιέται μια ερώτηση από το πουθενά με μεγάλη απορία. Περιμένεις. Δεν κάνεις την κίνηση να ρωτήσεις. Αρχίζεις να σκέφτεσαι. «Και αν είναι πολύ χαζή η ερώτησή μου; Και αν με θεωρήσουν ανόητο ή αν πιστέψουν οι άλλοι ότι δεν γνωρίζω αρκετά; Μήπως τελικά έπρεπε να ξέρω την απάντηση; Ντρέπομαι και λίγο να μιλήσω. Ίσως φέρω σε δύσκολη θέση κάποιον; Άστο καλύτερα!»
Σε κλάσματα δευτερολέπτων έχεις κάνει όλο το διάλογο με τον εαυτό σου και τον έχεις πείσει να συνεχίσει να παρακολουθεί χωρίς να διακόψει για ερωτήσεις.
Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι περίεργο ον. Θέλει να μαθαίνει, να ανακαλύπτει τον κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια. Πριν καλά καλά ξεκινήσει να επικοινωνεί με σαφήνεια, αρχίζει να ρωτά «γιατί μαμά;» «γιατί αυτό;» «γιατί εκείνο;» και «γιατί το άλλο;»
Ο Κομφούκιος (κινέζος φιλόσοφος) είπε: «Αν είσαι ο πιο έξυπνος άνθρωπος στο δωμάτιο, τότε βρίσκεσαι σε λάθος δωμάτιο».
Τότε γιατί εμείς θέλουμε διαρκώς να είμαστε ο πιο έξυπνος άνθρωπος στο δωμάτιο; Και αν είναι έτσι, με πιο τρόπο θα μάθω περισσότερα; Πώς θα καταφέρω να αναπτυχθώ και να πάρω καινούρια γνώση, καινούριες εμπειρίες καινούρια βιώματα;
Από τη δική μου πλευρά θα σου πω ότι έχεις ηθική υποχρέωση απέναντί στον εαυτό σου να γίνεσαι συνεχώς καλύτερος/η και να επενδύεις στην ανάπτυξη σου. Όσα χρόνια υπηρεσίας και να έχεις, και όποια θέση και αν κατέχεις, ποτέ δεν τα ξέρεις όλα. Πάντα έχεις κάτι να μάθεις και πάντα, έχεις μια δεξιότητα να αναπτύξεις λίγο περισσότερο.
Επέτρεψε λοιπόν στον εαυτό σου να μην είναι ο πιο «έξυπνος» άνθρωπος στο δωμάτιο. Δώσε χώρο και χρόνο στις νέες πληροφορίες να αλλάξουν το τρόπο που σκέφτεσαι. Να είσαι περίεργος/η. Να ρωτάς με καθαρό ενδιαφέρον χωρίς να γνωρίζεις την απάντηση και να είσαι οκευ με αυτό. Κυρίως να καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι το φυσιολογικό. Όπως σκέφτεσαι εσύ, το πιο πιθανόν είναι ότι σκέφτονται και οι περισσότεροι στο χώρο σου. Να έχεις το θάρρος να βγεις μπροστά. Να κάνεις αυτό, που οι άλλοι φοβούνται. Να είσαι περίεργος/η και να τους ανοίγεις το δρόμο.
Το παραμύθι δεν μας το είπανε σωστά. Η περιέργεια δεν σκότωσε τη γάτα, την έσωσε!
