Ο όρος «δανεικοί» χρησιμοποιήθηκε από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και αφορούσε τις ψήφους των Τουρκοκυπρίων προς το ΑΚΕΛ. Είναι γεγονός ότι η συγκεκριμένη αναφορά ακούστηκε πολύ άσχημα και τα προσχήματα δεν διασώθηκαν ούτε μετά την προσπάθεια επεξήγησης της δήλωσης αυτής.
Αλήθεια, όμως, «δανεικές» ψήφους πήρε μόνο το ΑΚΕΛ;
Στον ΔΗΣΥ, μήπως οι 43.156 σταυροί προτίμησης που πήρε ο Λουκάς Φουρλάς αφορούσαν μόνο κομματικές ψήφους. Είναι αρκετό να αναλογιστεί κανείς ότι, εάν ο αριστίνδην υποψήφιος του Αβέρωφ Νεοφύτου μετέφερε 5 έως 6 χιλιάδες ψήφους δικούς του, ο ΔΗΣΥ πρόσθεσε δύο ποσοστιαίες μονάδες χωρίς τις οποίες θα προσγειωνόταν ανώμαλα στο 27%.
Το ΑΚΕΛ σαφώς ευνοήθηκε από την ψήφο των Τουρκοκυπρίων. Χωρίς αυτές, η διαφορά του με τον ΔΗΣΥ θα ανέβαινε στις τρεις μονάδες. Πέραν όμως τούτου, οι 21 χιλιάδες σταυροί προτίμησης που πήρε ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ από τους Ελληνοκύπριους, ανήκουν άραγε όλες στο ΑΚΕΛ; Κι αν όχι, που θα βρισκόταν το ΑΚΕΛ χωρίς τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα;
Το ΔΗΚΟ πρόσθεσε στη δύναμή του δέκα χιλιάδες ψήφους. Όσοι, όλως παραδόξως, ήταν οι σταυροί της Ελένης Θεοχάρους. Θα ήταν αυθαίρετο να πούμε ότι αυτές ήταν αποκλειστικά οι ψήφοι της Αλληλεγγύης, εάν ανατρέξει όμως κάποιος στις μονοσταυρίες που συγκέντρωσε η κ. Θεοχάρους, θα διαπιστώσει το πραγματικό μέγεθος των ποσοστών του ΔΗΚΟ και τα οποία δεν έχουν και τόση σχέση με τους πανηγυρισμούς που υπήρξαν.
Καλά, στην ΕΔΕΚ τα πράγματα είναι ακόμα πιο ξεκάθαρα. Άλλωστε υπήρξε επίσημη παραδοχή από τον Μαρίνο Σιζόπουλο ότι το κόμμα του ενισχύθηκε από άλλους κομματικούς χώρους υπό το φόβο του ΕΛΑΜ. Επικρότηση της συνολικής πολιτικής της ΕΔΕΚ, σαφώς και δεν υπήρξε. Ο δε Χρήστος Ιακώβου που συγκέντρωσε πέραν των 10 χιλιάδων σταυρών, προφανώς μετέφερε ψήφους στην ΕΔΕΚ.
Αν υπάρχει κάποιος που δεν «δανείστηκε» ψήφους γιατί δεν συνέτρεχαν ιδιαίτεροι λόγοι, αυτό ήταν το ΕΛΑΜ. Οι 16 χιλιάδες ψήφοι που πρόσθεσε στο ταμείο του, είναι το πιο ανησυχητικό φαινόμενο αυτών των εκλογών.
Κοινωνία των Πολιτών
Είθισται μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση όλοι να δηλώνουν ότι «πήραν το μήνυμα της κοινωνίας». Αυτό ποτέ δεν συνέβει και ούτε και σήμερα συμβαίνει. Διότι, πέραν της διογκούμενης απαξίωσης που εκφράζεται μέσα από την αποχή, υπάρχει μια άλλη κατηγορία πολιτών που ενώ έχει ιδεολογικό προσανατολισμό, κινείται αυτόνομα και κάνει τις δικές της επιλογές πέραν και έξω από το κομματικό «μαντρί».
Είναι οι πολίτες που στήριξαν ΕΔΕΚ, διαφωνώντας κάθετα με τις πολιτικές της ηγεσίας της, ενεργοποιώντας τις δημοκρατικές τους ευαισθησίες έναντι του φασιστικού κινδύνου. Είναι οι πολίτες ακόμα και της δεξιάς που ψήφισαν Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, αντιδρώντας στο οριστικό πάγωμα του Κυπριακού και θέλωντας να διαμορφώσουν μια νέα προοπτική. Και είναι οι πολίτες που επέλεξαν υποψηφίους και όχι κόμματα, επενδύοντας στους ανθρώπους και όχι τις ηγεσίες. Αυτή η μεγάλη των «δανεικών» σχολή, ολοένα και ενισχύεται και ενδεχομένως καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τα πολιτικά πράγματα. Σε τελική ανάλυση, αποτελείται μάλλον από τους πιο ενεργούς πλέον πολίτες...
