Ο Δημοκρατικός Συναγερμός απέτυχε να περάσει τον υποψήφιο του στον δεύτερο γύρο των εκλογών για πρώτη φορά στην ιστορία. Πρόκειται για μια αποτυχία που σηκώνει πολλή κουβέντα και είμαι σίγουρος πως οι πολιτικοί αναλυτές στο μέλλον, θα ξεκινούν τα κείμενα του με αναφορές στα «χρυσά διαβατήρια», την προειδοποίηση που έστειλαν οι ψηφοφόροι με τα ιστορικά χαμηλά ποσοστά που πήρε και ο ΔΗΣΥ στις βουλευτικές του 2021 αλλά και την εικόνα που εξέπεμπε η κυβέρνηση Αναστασιάδη, στα διαστήματα που δεν είχαμε περιοριστικά μέτρα λόγω πανδημίας. Θα αναρωτιούνται βεβαίως, πως η κυβέρνηση που επανέφερε την οικονομία στη ζωή, μετά τη χρεοκοπία του 2013, δεν μπόρεσε να διεκδικήσει μέχρι τέλους την προεδρία.
Με την πανδημία που μεσολάβησε και τον πληθωρισμό που πιέζει τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, τα γεγονότα του 2013 είναι πλέον ιστορία. Η επιμονή σε λάθη και παραλείψεις που έγιναν από την κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια, κρίθηκαν στις δύο προηγούμενες αναμετρήσεις και ότι είχαν να δώσουν το έδωσαν. Στο επιχείρημα αυτό, δεν βοήθησε και το γεγονός πως οι δύο βασικοί ανταγωνιστές, δεν είχαν σχέση με την οικονομική διαχείριση της περιόδου. Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, δεν είναι ΓΓ του ΑΚΕΛ και Νίκος Χριστοδουλίδης ήταν μέχρι πρόσφατα μέλος της κυβέρνησης. Με άλλα λόγια, οι αναφορές στο 2008-2013, είχαν από καιρό εξαντλήσει τη χρησιμότητα τους. Οι πολίτες ψήφισαν με γνώμονα το παρόν, ίσως και το μέλλον στην οικονομία.
Το πολύ δύσκολο για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις παρόν, στερούσε από τον Αβέρωφ Νεοφύτου πόντους. Γιατί όταν οι πολίτες πιέζονται, ούτε θέλουν, ούτε ανέχονται να ακούνε πως αν δεν λαμβάναμε «αυτά κι εκείνα τα μέτρα» τα πράγματα θα ήταν χειρότερα. Όταν ανοίγουν το λογαριασμό της ΑΗΚ και τα μάτια «γουρλώνουν», εκεί «κλείνουν» τα αυτιά στο πόσο πολύ επιδότησε το ηλεκτρικό η κυβέρνηση. Σε καταστάσεις ακρίβειας, ότι και να δώσει το κράτος είναι λίγο, και αυτό το «λίγο» σπρώχνει ακόμη ψηλότερα τις τιμές. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο πληθωρισμός θεωρείται «φονιάς» για τις κυβερνήσεις. Η σαφώς φιλικότερη στάση των άλλων δύο υποψήφιων προς την παροχή της ΑΤΑ, ήταν σαφώς ένα πιο κατάλληλο υπό τις περιστάσεις εκλογικό μήνυμα. Όπως και κάθε μήνυμα που αναφερόταν σε στεγαστική πολιτική και μείωση του κόστους αγοράς κατοικίας και ενοικίου, το οποίο εξέθετε τις αδυναμίες του Υπουργείου Εσωτερικών, να δώσει λύσεις.
Λύσεις αναζητούν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις και για τα επιτόκια που προβλέπεται να αυξηθούν ακόμη περισσότερο. Η απουσία πρότασης για τα υπερδανεισμένα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, ενώ ως πέρσι και παρά το αρνητικό επιτόκιο της ΕΚΤ, το κράτος επιδοτούσε τους τόκους στα δάνεια, έχασε πόντους στον Αβέρωφ. Η δικαιολογία πως δεν μπορείς να πας κόντρα στη Φρανκφούρτη, δεν αφορά τον δανειολήπτη. Αντίθετα, ο κ. Μαυρογιάννης, παρουσίασε σχέδιο επιδότησης των επιτοκίων. Τέλος, ακόμη και η πολυδιαφημιζόμενη πρόταση για οικογενειακό αφορολόγητο, αποδομήθηκε ταυτόχρονα από τους δύο βασικούς υποψήφιους ως «μη εφαρμόσιμο προεκλογικό πυροτέχνημα» και ακόμη χειρότερα, ως δημοσιονομικά επικίνδυνη. Ανάγκασε δε, το επιτελείο Νεοφύτου να επανέλθει με διευκρινίσεις και οροφές, κάτι που επέτεινε τις αμφιβολίες για τη σοβαρότητα της πρότασης. Αυτά, μαζί με όλα τα άλλα πέραν της οικονομίας, άφησαν τον κ. Νεοφύτου και το ΔΗΣΥ, εκτός δεύτερου γύρου, παρά την υπερπροσπάθεια τόσο του ιδίου, όσον και των συνεργατών του.
