Το γεγονός πως ο Αβέρωφ Νεοφύτου επέλεξε ν΄ ανοίξει πρώτος και πολύ νωρίς το χορό των Προεδρικών, είναι κάτι που αναμφισβήτητα αποτελεί δικαίωμά του. Ουδείς ωστόσο μπορεί ν’ αξιολογήσει πόσο σοφή ή όχι, ήταν η απόφαση αυτή.
Το ίδιο δικαίωμα έχει και ο Νίκος Χριστοδουλίδης, που ενθαρρυμένος από μετρήσεις, ανεπίσημες επαφές με κομματικούς αρχηγούς, στελέχη και ομάδες πολιτών, θ’ ακολουθήσει τη δική του πορεία στην κάλπη, ευελπιστώντας στην επιβεβαίωση των δημοσκοπήσεων.
Στην αντίπερα όχθη, η αντιπολίτευση εγκαινιάζει και επίσημα τις επόμενες μέρες τον μεταξύ της διάλογο, επιχειρώντας να δαμάσει τους δαίμονες τους παρελθόντος και να καταλήξει στην υποψηφιότητα που θα διεκδικήσει με αξιώσεις την αλλαγή.
Οι κακοτοπιές του παρελθόντος ωστόσο και οι προϋποθέσεις που προτάσσονται στην αφετηρία του - όχι και τόσο καλή τη πίστει - διαλόγου, δεν αφήνουν ιδιαίτερα περιθώρια για αίσια κατάληξη στο εγχείρημα ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ, να αναγεννήσουν τη συνεργασία του 2008.
Τα δρώμενα πίσω από τις κλειστές πόρτες των κομματικών επιτελείων, μάλλον αδιάφορα είναι για την κοινωνία, καθώς το βλέμμα της είναι στραμμένο εκεί που πραγματικά πονά. Στις αυξήσεις «φωτιά» σε καύσιμα, ηλεκτρισμό και είδη πρώτης ανάγκης, που καθιστούν την καθημερινότητα του εργαζομένου ολοένα και μεγαλύτερο μαρτύριο.
Τα μηνύματα ανασφάλειας και αβεβαιότητας, η κραυγή απόγνωσης των πολιτών και οι εκκλήσεις τους για εξεύρεση λύσεων, πιο ωφέλιμο θα ήταν να κατέληγαν εις ώτα ακουόντων, και όχι να έβρισκαν άπαντες απασχολημένους με το πως θα καταφέρουν, να κρατηθούν στην εξουσία ή ν’ ανέλθουν σε αυτήν.
Σίγουρα το επόμενο διάστημα θα δούμε πολλά και θ’ ακούσουμε ακόμη περισσότερα. Τις εύηχες υποσχέσεις για ένα «μέλλον με προοπτική και όραμα», τις κλασικές κινδυνολογίες περί πολιτικών «που θα μας οδηγήσουν σε περιπέτειες», καθώς και τα ντροπιαστικά εν έτη 2022, «Μακάριος – Γρίβας – πραξικόπημα – Μαρί»…
Δώδεκα μήνες και κάτι από σήμερα, οι Προεδρικές Εκλογές θα περάσουν στην ιστορία. Οι ηττημένοι θα ν’ αναζητούν τα αίτια της αποτυχίας και οι νικητές, θα επιχειρούν την ομαλή μετάβαση από το «happy end» της κάλπης, στην διαχείριση της εφιαλτικής σημερινής πραγματικότητας, για την οποία θα υποσχεθούν τόσα πολλά…
