Η αγορά αυτοκινήτων είναι ζήτημα το οποίο αφορά όλους. Εξου και η συζήτηση για το νέο νομοσχέδιο που αφορά το επιπρόσθετο τέλος κυκλοφορίας στα μεταχειρισμένα οχήματα, βρίσκεται σε κάθε σπίτι. Το νομοσχέδιο θα εξεταστεί σύντομα στην Επιτροπή Μεταφορών της Βουλής, με στόχο να τεθεί προς ψήφιση το πρώτο τρίμηνο του 2019.
Όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να υπάρξουν αλλαγές, οι οποίες θα μειώσουν τους ρύπους των αυτοκινήτων. Εκεί που υπάρχει ωστόσο διαμάχη, είναι στον τρόπο με τον οποίο θα καταστεί εφικτός αυτός ο σχεδιασμός της κυβέρνησης.
Αν περάσει το νομοσχέδιο ως έχει και επιβληθούν επιπρόσθετα τέλη κυκλοφορίας στα μεταχειρισμένα οχήματα, τότε αναπόφευκτα ο περισσότερος κόσμος θα στραφεί σε καινούργια οχήματα. Επί της ουσίας αυτό δεν είναι κακό. Μπορεί όμως η μεσαία τάξη της Κύπρου να ανταπεξέλθει στα νέα δεδομένα που θα δημιουργηθούν; Να δώσω και ένα παράδειγμα.
Σκεφτείτε ότι χαλάει το διπλακάμπινο όχημα ενός γεωργού και αναγκάζεται να αγοράσει άλλο. Αν αγοράσει καινούριο το κόστος του θα είναι περίπου 25 χιλιάδες ευρώ, με βάση τις τιμές που βλέπουμε σήμερα στην αγορά για αυτό το είδος των οχημάτων. Αν αγοράσει ένα μεταχειρισμένο διπλακάμπινο του 2007, τότε κάθε χρόνο θα πληρώνει 2000 ευρώ τέλος κυκλοφορίας, πέραν του κανονικού τέλους κυκλοφορίας που είναι για ένα διπλακάμπινο γύρω στα 400 ευρώ. Μπορεί ο απλός αγρότης, ο κτηνοτρόφος, ο υδραυλικός, οικοδόμος να αντέξουν αυτό το επιπρόσθετο κόστος;
Είναι και το άλλο. Αν περάσει το νομοσχέδιο, τότε αναπόφευκτα όσοι έχουν σήμερα μεταχειρισμένα οχήματα θα κάνουν το αδύνατο δυνατό να τα έχουν για πολλά χρόνια ακόμη. Θα τα φτιάχνουν και θα τα ξανά φτιάχνουν με αποτέλεσμα αυτά να γίνονται όλο και πιο επικίνδυνα στον δρόμο. Ενώ σήμερα ένας μεροκαματιάρης που έχει την δυνατότητα να κατέχει μόνο μεταχειρισμένο όχημα, αλλάζει το οχήματα του με ένα νεότερο μεταχειρισμένο όχημα. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει αν υπάρχουν αντιμαχόμενα μέρη, συμφέροντα και ειδικοί λόγοι σε αυτή την κατάσταση που βλέπουμε να διαμορφώνεται στην αγορά αυτοκινήτων.
Σημασία έχει να μην θυματοποιηθεί και πάλι ο καταναλωτής. Έχω την εντύπωση ότι τέτοιες αποφάσεις – όπως η συγκεκριμένη για το επιπρόσθετο τέλος κυκλοφορίας – προδιαθέτουν και σχεδιασμό ετών. Για να μπορεί ο καταναλωτής να σχεδιάζει τα πλάνα του μακροπρόθεσμα. Αυτοκίνητο αγοράζει ο κόσμος, όχι καφετιέρα.
