Ναι, το 1999, το ΝΑΤΟ εξαπέλυσε μιαν άνευ προηγουμένου επίθεση στην καρδιά της Ευρώπης, εναντίον της Γιουγκοσλαβίας. Είχαμε τότε γεμίσει τις πλατείες διαδηλώνοντας κατά των εισβολέων και υπέρ των «ομόθρησκών» μας Σέρβων. Μέχρι και εθελοντές πήγαν τότε στη Γιουγκοσλαβία για να πολεμήσουν. Ήταν μια μαχητική αντίδραση των Ελλήνων (σε Ελλάδα και Κύπρο) κατά της βάρβαρης Νατοϊκής εισβολής. Ακόμα κι όταν βγήκαν στην επιφάνεια οι ωμότητες του τότε Γιουγκοσλαβικού καθεστώτος, δεν είχαμε καμία αμφιβολία ότι «πίσω απ’ όλα κρύβεται το ίδιο το ΝΑΤΟ το οποίο προκαλεί τις διενέξεις ανάμεσα στους λαούς γα να εξυπηρετήσει τα σχέδιά του».
Δεν είχαμε διδαχθεί τίποτα από τη δική μας Ιστορία και δεν είχαμε αντιληφθεί το ελάχιστο ως προς την πολυπλοκότητα του δικού μας αλλά και των υπολοίπων διεθνών προβλημάτων. Συνηθισμένοι στη λογική του «πάντα φταίει κάποιος άλλος», διαμορφώσαμε μιαν απλοϊκή λογική ερμηνείας όλων των ζητημάτων που μας αφορούν. Κι επειδή καταλήξαμε οριστικά στο συμπέρασμα ότι «το ΝΑΤΟ διχοτόμησε την Κύπρο», ταχθήκαμε συλλήβδην με το αντίπαλο δέος που ήταν τότε η Σοβιετική Ένωση. Περί των δικών μας ευθυνών, καμία αναφορά...
Δεν είναι αποστολή του παρόντος σημειώματος η πλήρης ανάλυση των δεδομένων που οδήγησαν στην τουρκική εισβολή και κατοχή. Είναι όμως η στιγμή να μάθουμε να ονομάζουμε την κάθε εισβολή με το όνομά της και να πάψουμε να συμπεριφερόμαστε μονίμως σαν οπαδοί ΑΠΟΕΛ και Ομόνοιας στην κερκίδα. Και, αν μη τι άλλο, να προβληματιζόμαστε όταν κάποιος λέει «κινδυνεύουν ομοεθνείς μου στο διπλανό κράτος και γι’ αυτό μπαίνω μέσα και τα κάνω όλα μπάχαλο». Τουλάχιστον εμείς, το μάθαμε με τον πιο πικρό τρόπο αυτό το δήθεν επιχείρημα που «δικαιολογεί» την κάθε εισβολή.
Ναι, λοιπόν, το ’99 το ΝΑΤΟ εισέβαλε στην Ευρώπη, στη Γιουγκοσλαβία και, ναι, ορθώς βγήκαμε στους δρόμους (κατά χιλιάδες μάλιστα) να διαμαρτυρηθούμε. Διότι η δύναμη των όπλων είναι αυτή που δημιουργεί τους ιμπεριαλιστές, του οποιουδήποτε χρωματισμού. Και, ναι, τώρα οφείλουμε να λέμε την εισβολή εσβολή και να μην αναζητούμε δικαιολογητικά για τις μαζικές δολοφονίες αμάχων, για την καταστροφή μιας ολόκληρης χώρας, για τα εκατομμύρια προσφύγων που θα δημιουργήσει. Ως πολίτες αυτού του κόσμου, και όχι σαν αυτοβαφτιζόμενοι κριτές των πάντων, οφείλουμε να πούμε καθαρά ότι οι πύραυλοι της «φίλης» Ρωσίας σκοτώνουν το ίδιο με αυτούς των «ιμπεριαλιστών» της δύσης...
